Βιο-Oξειδωτικές Θεραπείες -Θεραπείες με Υπεροξείδιο του Υδρογόνου (H2O2) και Όζον (O3)

πηγή εικόνας: meridianvetcare.com

 

 Το Κωνσταντίνειο Ερευνητικό Κέντρο, στα πλαίσια των βιολογικών εφαρμογών που έχει στη διάθεσή του,προσφέρει Βιο-οξειδωτικές θεραπείες με Υπεροξείδιο του Υδρογόνου και Όζοντος.

 

Οι Βιο-οξειδωτικές θεραπείες {θεραπείες με Υπεροξείδιο του Υδρογόνου (H2O2) και Όζοντος (O3)} έχουν χρησιμοποιηθεί για πολλά χρόνια και πρωτοεμφανίστηκαν σε Ιατρικά περιοδικά το 1920. Από τότε έχουν πραγματοποιηθεί μελέτες σε πολλά ερευνητικά κέντρα σε όλο τον πλανήτη. 

 

Πρώτος, ο Αμερικανός ερευνητής Dr. Charles H. Farr προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ στην Ιατρική το 1993 για την έρευνά του στο Υπεροξείδιο του Υδρογόνου, το οποίο είναι απαραίτητο για την ζωή και για την καλύτερη λειτουργία του ανοσοποιητικού μας συστήματος. Κοκκιοκύτταρα, είδος λευκών αιμοσφαιρίων, παράγουν H2O2, το οποίο είναι αμυντικός μηχανισμός εναντίον οργανισμών όπως βακτήρια, παράσιτα και ζυμομύκητες που προσβάλουν τον οργανισμό.

Επίσης, το H2O2 είναι ρυθμιστής ορμονών και του σακχάρου του αίματος, αλλά είναι και γνωστό σαν απολυμαντικό, αντισηπτικό και οξειδωτικό στην φαρμακοβιομηχανία και τη βιομηχανία τροφίμων. Θεραπευτικά, έχει χρησιμοποιηθεί επιτυχώς για διαταραχές κυκλοφορικού, ασθένειες πνευμόνων, παρασιτικές λοιμώξεις, και άλλες ανθρώπινες διαταραχές.

 

Το Όζον (O3) είναι μια ενεργοποιημένη μορφή Οξυγόνου με επιπλέον ενεργά ηλεκτρόνια και χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά ως απολυμαντικό στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Αργότερα, το όζον χρησιμοποιήθηκε ως αντισηπτικό για θανάτωση βακτηριδίων, ιών και ζυμομυκήτων. Επίσης, το όζον περιλαμβάνονταν σε μεγάλες ερευνητικές μελέτες στην Γερμανία το 1930. όπου χρησιμοποιήθηκε στο να βοηθήσει ασθενείς που υπέφεραν από την νόσο του Crohn, κολίτιδα, καθώς και για καταστροφή ιών όπως της ηπατίτιδας, του έρπητα, του μεγαλοκυταροιού και πρόσφατα του HIV.

Επίσης, έχει χρησιμοποιηθεί και ως ρυθμιστής σε χρόνιες φλεγμονές, στον σακχαρώδη διαβήτη και σε οφθαλμολογικές παθήσεις και ασθένειες του κυκλοφορικού. Σήμερα στην παραγωγή του όζοντος για ιατρική χρήση, χρησιμοποιούνται εξειδικευμένες συσκευές που παράγουν ένα εύρος πυκνοτήτων αερίου μίγματος Ο2/Ο3. Για κάθε είδους εφαρμογής χρησιμοποιούνται συγκεκριμένες πυκνότητες και ποσότητες μίγματος με καθορισμένα πρωτοκόλλα από την Παγκόσμια Ομοσπονδία του Όζοντος.

Το H2O2 και το O3 έχουν προσφέρει σημαντικά στην θεραπεία πολλών ανθρώπινων ασθενειών. Όσον αναφορά τους κλινικούς γιατρούς και ερευνητές, μπορούν και αυτοί να είναι αποτελεσματικοί με φυσικές και φθηνές μεθόδους εφαρμόζοντας στην ιατρική πράξη τις σύγχρονες γνώσεις των οξειδωτικών θεραπειών. Σήμερα, η έρευνα με όζον στην Ιατρική εφαρμόζεται στην Γερμανία, Κούβα, Ρωσία σε συνεργασία και με την υποστήριξη των κυβερνήσεων και πολλών πανεπιστημίων. Επίσης, η έρευνα εφαρμόζεται λιγότερο στις ΗΠΑ, Ιταλία, Γαλλία, Αίγυπτο, Ινδία, Ελλάδα κ.λ.π.

Οι ιδιότητες και οι Ιατρικές χρήσεις του Όζοντος

 

 

- Το όζον έχει γίνει το στοιχείο της επιλογής από τη βιομηχανία για να απολυμαίνεται πόσιμο νερό των πόλεων και να εξυγιαίνεται το ακατάλληλο για χρήση νερό διαμέσου μιας σειράς εφαρμογών. Επίσης, χρησιμοποιείται στην βιομηχανία τροφίμων για να καταστέλλει τα υποστρώματα ανάπτυξης βακτηρίων στο πόσιμο νερό και σε επεξεργασμένα τρόφιμα.

- Τα τελευταία 60 χρόνια, περισσότερες από 12 μεθόδους έχουν αναπτυχθεί στην εφαρμογή της οζονοθεραπείας, όπου μικρές ποσότητες O3 προστίθενται σε καθαρό Ο2 και παράγεται ιατρικό μίγμα Ο2/Ο3 από συσκευές που λέγονται ιατρικοί οζονιστήρες

- Μέθοδοι για ασφαλή οζονοθεραπεία είναι: ενδομυϊκή ένεση, ενδοαρθρική έγχυση, μικρή και μεγάλη αυτοαιματοθεραπεία, εφαρμογή οζονοποιημένου νερού, μεθοδολογία έκθεσης σε ατμόσφαιρα όζοντος, θεραπεία με ασκό, εφαρμογή οζονοποιημένου λαδιού εξωτερικά και εμφύσηση όζοντος στο ορθό.

Το H2O2 δημιουργείται στην ατμόσφαιρα όταν η υπεριώδης ακτινοβολία χτυπάει το O3 παρουσία υγρασίας. Αυτή είναι και η αιτία που το H2O2 σχετίζεται απόλυτα με το O3 . Έχει βρεθεί σε πολλές θεραπευτικές πηγές παγκοσμίως όπως σε Πορτογαλία, Γαλλία και Καναδά. Είναι σημαντικός παράγοντας για τη ζωή των φυτών και των ζώων. Όπως το όζον, χορηγείται κάτω από συγκεκριμένες συγκεντρώσεις σε ενδοφλέβιο ορό, λήψη από το στόμα, σε απολύμανση πληγών, λουτρά, ψεκασμό στο σώμα, σαν ενέσιμο στις αρθρώσεις, και σε ενδομυϊκές ενέσεις στα σημεία του πόνου.

Σήμερα λόγω της εύκολης τιτλοποίησης και ασφαλούς παραγωγής του ιατρικού μίγματος Ο2/Ο3 από ιατρικούς οζονιστήρες την στιγμή που χρειάζεται, η χρήση του H2O2 έχει περιοριστεί σε εξωτερικές εφαρμογές.

 

Βιβλιογραφία:

1. V. Bocci. “Ozone therapy today”. In Ozone in Medicine: Proceedings, 12th World Congress of International Ozone Association (Zurich 1993).

2. J. Varvo. “Ozone application in cancer cases”. In Medical application of Ozone, Edited by Iulius Laraus (Norwalk) (Pan-American committee 1983).

3. C. H. Farr. “The therapeutic use of H2O2” Townsend letter for Doctors. 1987.

4. Sylvia Menentez et al. “Ozone Therapy and Magnetotherapy” New methods for the rehabilitation of patients with simple chronic glaucoma” In Proceedings: Ozone in Medicine; 12th World Congress of International Ozone Association (Zurich 1995)

5. N. M. Robedinsky et al. “Effectives of O3 therapy in the treatment of condylomatosis in women” Ozone in Biology and Medicine. (Niz. Novgorod: Ministry of Public Health of Russia Federation, 1992.

Πηγή: konstantinioncenter.org