Τι Σχέση έχουν οι Φλεγμονώδεις Κυτοκίνες με την Κατάθλιψη;

 Τι Σχέση έχουν οι Φλεγμονώδεις Κυτοκίνες με την Κατάθλιψη;

Η έρευνα δείχνει ότι η κατάθλιψη συνδέεται με την παρουσία φλεγμονωδών κυτοκινών, τόσο σε υγιείς όσο και σε άρρωστους ασθενείς. Οι κυτοκίνες παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη και τη λειτουργία του εγκεφάλου και επηρεάζουν τα νευρικά κυκλώματα και τους πομπούς εντός του εγκεφάλου, προκαλώντας αλλαγές στη συμπεριφορά. Συγκεντρώνονται αποδείξεις ότι τα επίπεδα προ-φλεγμονωδών κυτοκινών όπως η ιντερλευκίνη (IL) -1, IL-6, ο παράγοντας νέκρωσης όγκων (TNF) -alfa και η C-αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP), συνδέονται με την ιδιοπαθή μείζονα κατάθλιψη.

Και πάλι, όταν χορηγούνται φλεγμονώδεις κυτοκίνες ή όταν διεγείρεται το έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα, οι αποκρίσεις που προκύπτουν αποσκοπούν στην αποκατάσταση της φυσιολογικής λειτουργίας ελέγχοντας τη μόλυνση ή τον τραυματισμό. Με χρόνια διέγερση, ωστόσο, ή εάν το πρότυπο των νευροδιαβιβαστών στον εγκέφαλο παρουσιάζει επίμονες μεταβολές, η απάντηση μπορεί να είναι ψυχιατρικές παρεκκλίσεις και κατάθλιψη.

Οι ασθενείς με κατάθλιψη δεν δείχνουν μόνο υψηλότερο επίπεδο φλεγμονωδών χημικών ουσιών σε κατάσταση ηρεμίας, αλλά αυτά τα επίπεδα είναι πιο ευαίσθητα από τα συνηθισμένα σε αγχωτικά ερεθίσματα. Οι συγκεντρώσεις IL-6 αυξάνονται  όπως  και οι αντιφλεγμονώδεις επιδράσεις των γλυκοκορτικοειδών ορμονών μετά από έκθεση σε στρες είναι λιγότερο έντονες.

Αντίθετα, τα άτομα που έχουν πιο έντονη φλεγμονώδη ανταπόκριση σε χρόνιες ασθένειες είναι πιο επιρρεπή να αναπτύξουν τόσο την κόπωση όσο και την κατάθλιψη από τον γενικό πληθυσμό. Αυτό περιλαμβάνει καρκίνους, αυτοάνοσες διαταραχές και λοίμωξη HIV που συνδέονται με υψηλότερα επίπεδα κυτοκίνης.

Αυτό υποδηλώνει τη σχέση μεταξύ της έμφυτης ενεργοποίησης του ανοσοποιητικού συστήματος και των υψηλότερων ποσοστών κατάθλιψης σε αυτά τα άτομα.Έτσι οι φλεγμονώδεις ασθένειες είναι πιο πιθανές σε άτομα με υψηλά επίπεδα φλεγμονωδών κυτοκινών στην κυκλοφορία, με μεγαλύτερο κίνδυνο ασθενείας και θανάτου εξαιτίας αυτών των συννοσηρότητας από άλλα.

Πώς οι κυτοκίνες παράγουν αποτελέσματα στη συμπεριφορά

• Η χρόνια φλεγμονή απομακρύνει  μειώνονει  την ντοπαμίνη στον εγκέφαλο
• Η αφαίρεση  μιτοχονδρίων που έχουν υποστεί βλάβη ανακουφίζει  χρόνιες φλεγμονώδεις καταστάσεις

Τα υψηλά επίπεδα φλεγμονωδών κυτοκινών ενεργοποιούν ορισμένες οδούς νευροδιαβιβαστών οι οποίες μειώνουν τις συγκεντρώσεις αυξητικού παράγοντα ενώ παράγουν αλλαγές σε μονοαμίνες, γλουταμινικά και άλλους πομπούς πεπτιδίων. Οι ίδιες οι κυτοκίνες μπορεί να αντικατοπτρίζουν ή να προκαλούν περιβαλλοντικούς παράγοντες ψυχιατρικού στρες, όπως τραύμα κατά τη διάρκεια της παιδικής ζωής, άγχος, έλλειψη ύπνου και ούτω καθεξής, καθώς και ο μηχανισμός μέσω του οποίου η γενετική εκφράζεται ως αρχική κατάθλιψη.

Το χρόνιο άγχος δρα μέσω φυσικών σημάτων, όπως τα σχετιζόμενα με το κίνδυνο μοριακά πρότυπα (DAMPs), για την αύξηση των μηνυμάτων με μεσολάβηση κυτοκίνης που τελικά οδηγούν σε κατάθλιψη και άλλες ιατρικές ασθένειες. Οι βακτηριακές αλλοιώσεις του εντέρου παράγουν επίσης άμεση μεταβολή των επιπέδων συμπεριφοράς και αυξητικού παράγοντα εντός του εγκεφάλου, οι οποίες δεν συνδέονται με μεταβολές κυτοκίνης που κυκλοφορούν, γεγονός που δείχνει την πιθανότητα άμεσης σύνδεσης μεταξύ του εντέρου και του εγκεφάλου, του άκρου του εντέρου.

Οι κυτοκίνες μπορούν να εισέλθουν στον εγκέφαλο μέσω διαφόρων οδών και να στρατολογήσουν τόσο τα ενδοθηλιακά όσο και τα ανοσοποιητικά κύτταρα για να παράγουν περισσότερες τοπικές κυτοκίνες, ενισχύοντας την επίδραση στον εγκέφαλο. Η καταθλιπτική επίδραση αυτών των χημικών ουσιών μπορεί να προκαλείται από ειδικούς λειτουργικούς γενετικούς πολυμορφισμούς όπως αυτούς που κωδικοποιούν έναν υποκινητή  επαναπρόσληψης  σεροτονίνης. Αυτό υποστηρίζεται από την αντι-καταθλιπτική επίδραση των αναστολέων επαναπρόσληψης της σεροτονίνης στην προκαλούμενη από κυτταροκίνη κατάθλιψη.

Ένα άλλο ενδιαφέρον εύρημα είναι ότι οι ασθενείς με κατάθλιψη χωρίς ιατρική ασθένεια που δεν ανταποκρίνονται στα αντικαταθλιπτικά έχουν υψηλότερα επίπεδα κυκλοφορούντων φλεγμονωδών κυτοκινών και επίπεδα CRP σε σύγκριση με τους ανταποκρινόμενους. Αυτοί οι ασθενείς μπορεί να έχουν τραυματικές εμπειρίες από την παιδική ηλικία, οι οποίες αργότερα αντανακλώνται σε χρόνιες φλεγμονές και κατάθλιψη.

Θεραπευτικές επιπτώσεις

Η σπουδαιότητα αυτής της γνώσης είναι στην ικανότητα να δουλεύουμε στην ανάπτυξη φαρμάκων που εμποδίζουν τέτοια σηματοδότηση μέσω φλεγμονωδών κυτοκινών, καθώς και στη χρήση άλλων κυτοκινών για την πρόληψη ή τη θεραπεία τέτοιων συμπεριφορικών επιδράσεων. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα όταν ο ασθενής έχει ήδη γνωστούς παράγοντες κινδύνου για κατάθλιψη σχετιζόμενη με κυτοκίνες, όπως ιατρικές ασθένειες, ψυχοκοινωνικές διαταραχές ή καταγγελίες σχετικές με την αϋπνία. 

Η χορήγηση της άλφα-ιντερφερόνης, για παράδειγμα, έχει αποδειχθεί ότι συσχετίζεται με την ανάπτυξη της ιατρογενικής κατάθλιψης σε μέχρι το ήμισυ των ασθενών που έλαβαν θεραπεία. Αυτό θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με πιο στοχοθετημένες παρεμβάσεις που μεταβάλλουν τη φλεγμονώδη ανταπόκριση για να παράγουν κλινική ανακούφιση χωρίς ανεπιθύμητες παρενέργειες ή απειλές για τη ζωή.

Σημείωση: 

Το Κωνσταντίνειο ερευνητικό κέντρο έχει διερευνήσει 13 κυτταροκίνες (IL-16, IFN-γ, IL-2, IL-10, IL-8, IL-6, IL-4, IL-5, IL-1b, TNF-a, IL-12, IL-17A, IL-23) και μαζί με την ανοσολογία των κυτταροκινών μπορεί και συνεργάζεται με κλινικούς γιατρούς σε Ελλάδα και εξωτερικό για την καλύτερη καθημερινή αποτελεσματική και στοχευμένη θεραπεία για τις περισσότερες ασθένειες.

_________________________________________________________________
 

References

Smith RS. The macrophage theory of depression. Med Hypotheses 1991, 35:298–3062.

Maes M, Smith R, Scharpe S. The monocyte-T-lymphocyte hypothesis of major depression. Psychoneuroendocrinol1995,20:111–1163.

Schiepers OJG, Wischers MC, Maes M. Cytokines and major depression.Progr Neuropsychopharmacol Biolog Psychiatry2005, 29:201–2.

Πηγή: konstantinioncenter.org