Η Πλαστική Πανδημία
Οι μάσκες προσώπου έχουν βοηθήσει να κερδίσουμε το πάνω χέρι κατά του COVID-19, αλλά αν συνεχίσουμε να θεωρούμε τις ανάγκες του σήμερα πάνω από τη βιωσιμότητα για το αύριο, μπορεί να μην έχει καν σημασία.
Η πραγματική ποσότητα των απορριμμάτων που παράγονται λόγω της πανδημίας είναι δύσκολο να ποσοτικοποιηθεί.
Στον καθημερινό αγώνα κατά του COVID-19, έχουμε θεσπίσει μέτρα για την πρόληψη της μετάδοσης του ιού, αλλά έχουμε παραμελήσει τον αντίκτυπο που θα έχουν τέτοιες πρακτικές στον πλανήτη και στις μελλοντικές γενιές.
Οι περισσότεροι περιορισμοί COVID-19 στον Καναδά, συμπεριλαμβανομένων των εντολών για μάσκα, έχουν αρθεί. Ωστόσο, άλλες περιοχές του κόσμου με χαμηλότερα ποσοστά εμβολιασμού εξακολουθούν να αγωνίζονται. Και κάθε νέο κύμα –ο COVID διογκώνεται ξανά στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη– ή παραλλαγή που εμφανίζεται ενισχύει ότι η πανδημία είναι πραγματικά ένα παγκόσμιο ζήτημα, και επομένως μια παγκόσμια ευθύνη. Όσο η χρήση μάσκας παραμένει απαραίτητη για κάποιους, οι περιβαλλοντικές συνέπειες θα γίνονται αισθητές σε όλους.
Η πραγματική ποσότητα των απορριμμάτων που παράγονται λόγω της πανδημίας είναι δύσκολο να ποσοτικοποιηθεί. Ωστόσο, ένα ερευνητικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Proceedings of the National Academy of Sciences στις ΗΠΑ εκτιμά ότι η ποσότητα πλαστικών απορριμμάτων που σχετίζονται με την πανδημία παγκοσμίως υπερβαίνει τους 8 εκατομμύρια τόνους, με περισσότερους από 25.000 τόνους να εισέρχονται στους ωκεανούς.
Κατά τη διάρκεια αυτής της καμπάνιας υψηλού προφίλ για να πειστούν οι άνθρωποι να φορούν μάσκα, φαινομενικά ελάχιστη σκέψη έχει δοθεί στο τι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι τη βγάζουν. Στο αποκορύφωμα της πανδημίας, υπολογίζεται ότι χρησιμοποιούνταν 129 δισεκατομμύρια μάσκες προσώπου κάθε μήνα. Ένα νοσοκομείο στο Sudbury ανέφερε ότι χρησιμοποιούσε 265.000 μάσκες σε ένα μήνα σε σύγκριση με 40.000 τον μήνα πριν από την πανδημία.
Αν και δεν υπάρχουν γενικοί κανόνες για το από τι μπορούν να κατασκευαστούν οι μάσκες μιας χρήσης, πολλές είναι κατασκευασμένες από πλαστικό. Όπως και με οποιοδήποτε άλλο πλαστικό μιας χρήσης, αυτά τα αντικείμενα προκαλούν αναπόφευκτα περιβαλλοντική ζημιά. Όταν εκτίθεται στις υπεριώδεις ακτίνες του ήλιου, μια και μόνο απορριπτόμενη μάσκα μπορεί να απελευθερώσει περισσότερα από 1,5 εκατομμύρια μικροπλαστικά σωματίδια στο νερό και άλλα 16 εκατομμύρια σωματίδια εάν ξεπεραστεί στην άμμο.
Οι πεταμένες μάσκες έχουν γίνει συνηθισμένο θέαμα σε πεζοδρόμια και πάρκινγκ –τα νέα αποτσίγαρα– και χρησιμεύουν ως τόπος αναπαραγωγής για βακτήρια, μύκητες, ακόμη και ιούς που μπορεί να μεταδώσουν ασθένειες στα οικοσυστήματα όπου απορρίπτονται – ένα ειρωνικό τέλος για κάτι που δημιουργήθηκε για την ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ μας. Ορισμένες χώρες αποτεφρώνουν τις μάσκες προσώπου ως ιατρικά απόβλητα, απελευθερώνοντας άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Είμαστε τυχεροί αν οι μάσκες φτάσουν ακόμη και σε χωματερή.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι μάσκες επιβράδυναν την εξάπλωση του COVID-19 και με αυτόν τον τρόπο έσωσαν αμέτρητες ζωές. Αλλά τώρα, περισσότερα από δύο χρόνια μετά την πανδημία, πρέπει να προσαρμοστούμε και να προετοιμαστούμε για μελλοντικά ξεσπάσματα και πανδημίες.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι μάσκες επιβράδυναν την εξάπλωση του COVID-19 και έσωσαν αμέτρητες ζωές. Αλλά τώρα πρέπει να προσαρμοστούμε και να προετοιμαστούμε για μελλοντικές επιδημίες και πανδημίες.
Η Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας του Καναδά σχολιάζει τον περιβαλλοντικό αντίκτυπο των μασκών μιας χρήσης, ενθαρρύνοντας τους Καναδούς να επαναχρησιμοποιούν μάσκες όταν χρειάζεται και να χρησιμοποιούν προγράμματα ανακύκλωσης μασκών όταν είναι δυνατόν. Ωστόσο, τα προγράμματα ανακύκλωσης δεν είναι συνήθως διαθέσιμα. Οι βιο-διασπώμενες μάσκες έχουν αναπτυχθεί, αλλά δεν είναι συνηθισμένες και δεν αντιμετωπίζουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα που δημιουργούνται από την παραγωγή μάσκας.
Κατά την επιλογή μιας πιο βιώσιμης μάσκας, η αποτελεσματικότητα κατά της μετάδοσης δεν μπορεί να διακυβευτεί. Δυστυχώς, ο συνεχιζόμενος αγώνας για να πειστούν οι άνθρωποι να φορούν οποιαδήποτε μάσκα έχει αφήσει στην άκρη την ανάπτυξη πιο αποτελεσματικών και βιώσιμων μασκών.
Αν και έχουμε σπαταλήσει πολλές ευκαιρίες για να προετοιμαστούμε για το μέλλον καθ' όλη τη διάρκεια της πανδημίας, μπορούμε ακόμα να εκμεταλλευτούμε αυτό το παράθυρο για να αναπτύξουμε πιο βιώσιμες πρακτικές στον Καναδά και, ελπίζουμε, στον κόσμο.
Η στάθμιση της υγείας των ανθρώπων με εκείνη του ίδιου του πλανήτη είναι ένα αδύνατο έργο. Ωστόσο, όπως αναφέρεται στην ενότητα Αυξημένη πλαστική ρύπανση λόγω πανδημίας COVID-19: Προκλήσεις και συστάσεις , πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η ανθρώπινη υγεία εξαρτάται από την υγεία του περιβάλλοντος. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να συμπεριφερόμαστε σαν να είναι αναγκαίο κακό η περιβαλλοντική βλάβη που προκαλείται από τον ιατρικό τομέα. Η μάχη μας με τη μεταδοτική παραλλαγή Omicron ήταν μια οδυνηρή υπενθύμιση της αποτυχίας μας να αναπτύξουμε μάσκες που να είναι αποτελεσματικές και περιβαλλοντικά ασφαλείς – ένα λάθος που δεν έχουμε την πολυτέλεια να επαναλάβουμε.
Για να προετοιμαστούμε για το επόμενο κύμα COVID ή νέα πανδημία, πρέπει να επενδύσουμε στην ανάπτυξη ασφαλών, αποτελεσματικών και επαναχρησιμοποιήσιμων μασκών. Αυτές οι επιλογές πρέπει να μελετηθούν και να πιστοποιηθούν έτσι ώστε οι Καναδοί να έχουν αυτοπεποίθηση αντί να μπερδεύονται. Αν και οι μάσκες προσώπου έχουν βοηθήσει να κερδίσουμε το πάνω χέρι κατά του COVID-19, αν συνεχίσουμε να θεωρούμε τις ανάγκες του σήμερα πάνω από τη βιωσιμότητα για το αύριο, μπορεί να μην έχει καν σημασία.
Ο Moses Der Arakelian είναι εγγεγραμμένος φαρμακοποιός που ασκεί το επάγγελμά του σε κοινοτικό περιβάλλον. Ταυτόχρονα παρακολουθεί μεταπτυχιακό στη Διοίκηση Υγείας στο Πανεπιστήμιο της Οτάβα.
Ο Julian Surujballi είναι ιατρός ογκολόγος που εργάζεται επί του παρόντος ως κλινικός ερευνητής στο The Ottawa Hospital. Είναι επίσης υποψήφιος Master of Health Administration στο Πανεπιστήμιο της Οτάβα.
Αυτό το άρθρο αναδημοσιεύεται από το Healthy Debate με άδεια Creative Commons. Διαβάστε το αρχικό άρθρο.
Πηγή: healthing.ca
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου