Ποια η Διαφορά μεταξύ του Stress και του Άγχους;

 Υπάρχει μια λεπτή γραμμή μεταξύ του stress και άγχους. Και τα δύο είναι συναισθηματικές αντιδράσεις, αλλά το stress τυπικά προκαλείται από ένα εξωτερικό ερέθισμα. Το ερέθισμα μπορεί να είναι βραχυπρόθεσμο όπως, μια προθεσμία στην εργασία μας ή ένας τσακωμός με ένα αγαπημένο μας πρόσωπο ή μακροπρόθεσμο όπως η ανικανότητα να εργαστούμε, μια χρόνια ασθένεια ή μια κατάσταση διαίρεσης και διαχωρισμού. Οι άνθρωποι υπό την επίρροια του στρες βιώνουν νοητικά και φυσικά συμπτώματα όπως θυμό, λήθαργο, μυϊκούς πόνους, προβλήματα πέψης και δυσκολία στον ύπνο.

Το άγχος από την άλλη πλευρά χαρακτηρίζεται από επίμονες και υπερβολικές αγωνίες που δε φεύγουν ακόμα και με την απουσία του στρεσογόνου παράγοντα. Το άγχος οδηγεί σε μια σειρά από σχεδόν όμοια συμπτώματα με το στρες: αυπνοία, δυσκολία στη συγκέντρωση, λήθαργος, μυικές εντάσεις και ευερεθιστότητα.

Τόσο η ήπια μορφή στρες όσο και η ήπια μορφή άγχους ανταποκρίνονται καλά σε παρόμοιους μηχανισμούς αντιμετώπισής τους. Η φυσική άσκηση, μια θρεπτική και ποικίλα διατροφή και ένα υγιεινός ύπνος είναι ένα καλό σημείο εκκίνησης αλλά υπάρχουν και άλλοι μηχανισμοί αντιμετώπισης.
Εάν το στρες ή το άγχος δεν ανταποκρίνονται σε αυτές τις τεχνικές διαχείρισής τους ή εάν αισθανόμαστε ότι είτε το στρες είτε το άγχος επηρεάζουν τη λειτουργία μας στην καθημερινότητα ή τη διάθεσή μας, ίσως θα πρέπει να σκεφτούμε το ενδεχόμενο να μιλήσουμε με έναν επαγγελματία νοητικής υγείας ο οποίος μπορεί να μας βοηθήσεις να καταλάβουμε τι ακριβώς βιώνουμε και να μας παράσχει με επιπρόσθετα εργαλεία αντιμετώπισης. 

Για παράδειγμα, ο ψυχολόγος μπορεί να διαγνώσει έαν πάσχουμε από αγχώδη διαταραχή. Οι αγχώδεις διαταραχές διαφέρουν από τα βραχυπρόθεσμα συναισθήματα άγχους ως προς τη σοβαρότητά τους και ως προς το πόσο διαρκούν.

Το άγχος τυπικά επιμένει για μήνες και επηρεάζει αρνητικά τη διάθεση και λειτουργία μας. Κάποιες αγχώδεις διαταραχές όπως η αγοραφοβία - ο φόβος δηλαδή να είμαστε με κόσμο ή σε δημόσιους χώρους, μπορεί να προκαλέσει στο άτομο να αποφεύγει απολαυστικές δραστηριότητες ή να δυσκολεύεται να κρατήσει μια θέση εργασίας.

Οι αγχώδεις διαταραχές είναι κοινές. Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Νοητικής Υγείας των Η.Π.Α., 19% των Αμερικάνων πάνω από 18 χρονών είχαν μια αγχώδη διαταραχή τον προηγούμενο χρόνο και το 31% των Αμερικάνων θα βιώσουν μια αγχώδη διαταραχή κατά τη διάρκεια της ζωής τους.

Μια από τις πιο κοινές αγχώδεις διαταραχές είναι η Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή. Για να εντοπίσουμε αν κάποιος πάσχει από γενικευμένη αγχώδη διαταραχή, ένα κλινικός γιατρός θα ψάξει για συμπτώματα όπως,  ένα  υπερβολικό και δύσκολα να ελεγχθεί άγχος το οποίο συμβαίνει τις περισσότερες μέρες και πάνω από 6 μήνες συνεχώς. Η ανησυχία μπορεί να μεταφέρεται από θέμα σε θέμα. Η γενικευμένη αγχώδης διαταραχή συνοδεύεται επίσης από τα φυσικά συμπτώματα του άγχους στο σώμα μας.

Ένα άλλο είδος αγχώδους διαταραχής είναι η διαταραχή πανικού η οποία χαρακτηρίζεται από ξαφνικές επιθέσεις άγχους, οι οποίες αφήνουν το άτομο με εφίδρωση, ζάλη και ανάγκη για επιπλέον οξυγόνο. Το άγχος μπορεί επίσης να εκδηλωθεί με τη μορφή συγκεκριμένων φοβιών όπως ο φόβος του να πετάς ή ως κοινωνικό άγχος, το οποίο διακρίνεται από ένα διαπεραστικό φόβο διάφορων κοινωνικών καταστάσεων.

Οι αγχώδεις διαταραχές μπορούν να θεραπευτούν με ψυχοθεραπεία, φαρμακευτική αγωγή ή και με το συνδυασμό των δύο. Μία από τις πιο ευρέως εφαρμοσμένες θεραπευτικές προσεγγίσεις είναι η θεραπεία γνωστικής συμπεριφοράς η οποία στοχεύει στο να αλλάξει δυσπροσαρμοστικά μοτίβα σκέψης που σχετίζονται με το άγχος. Μια άλλη δυνητική θεραπεία είναι η Θεραπεία Έκθεσης η οποία περιλαμβάνει την αντιμετώπισης ερεθισμάτων άγχους με έναν ασφαλή και ελεγχόμενο τρόπο έτσι ώστε να σπάσει ο κύκλος του φόβου σχετικά με το ερέθισμα."

Πηγή: AMERICAN PSYCHOLOGICAL ASSOCIATION

Μετάφραση/Επιμέλεια: Theo.S.